Bewogenheid

Een vader en zijn zoontje liepen door een bos. Op een bepaald moment zien ze een hele grote kever op het pad liggen. Deze kever trekt de interesse van het zoontje. Ze staan stil en bewonderden aandachtig het insect. 

“Hij is dood”  zegt de jongen. “Hij is dood want hij beweegt niet.” 

Voorzichtig tikt hij met een takje tegen de toch best wel indrukwekkende kever aan. “ Ja, hartstikke dood” mompelt de knaap met de zekerheid van een keverexpert.

Maar dan ineens begint het diertje te bewegen. Zijn pootjes komen in actie en hij loopt weg. 

“Hij leeft!” roept de jongen enthousiast! “Zie maar, hij leeft, want hij beweegt!” 

“Zie maar, hij leeft, want hij beweegt!” 

Leven associëren we met bewegen en beweging, en het uitblijven van beweging koppelen we aan dood…Zolang de kever doodstil is lijkt hij dood maar op het moment dat hij begint te bewegen blijkt hij levend te zijn. 

Het verhaal van de verloren zoon is een overbekend verhaal dat Jezus vertelde. We kennen het verhaal vanuit de positie van de verloren zoon, we herkennen wellicht de reactie van de andere broer in het verhaal. We worden door dit verhaal vooral bepaald bij de liefdevolle en barmhartige houding van de vader. 

In Lucas 15 vers 20 lezen we over de terugkomst van de verloren zoon. 

“En hij stond op en ging naar zijn vader. En toen hij nog ver van hem verwijderd was, zag zijn vader hem en deze was met innerlijke ontferming bewogen en hij snelde hem tegemoet, viel hem om de hals en kuste hem.” 

Een indrukwekkend en vooral ontroerend tafereel. Een zoon die haveloos en vol schuldbesef terugkomt bij zijn vader en een vader die al tijden op de uitkijk stond en ineens zijn zoon in de verte ziet aankomen. In dit vers wordt heel treffend geschreven dat de vader met innerlijke ontferming bewogen was. Het zien van zijn zoon, het zien van de toestand waarin hij verkeerde raakte deze vader diep. Het raakte hem tot in zijn binnenste, tot in zijn ingewanden, je zou kunnen zeggen dat hij er pijn in de buik van kreeg. De vader was met innerlijke ontferming bewogen, dit is de een gevoel van meelijden en compassie. In het Grieks is dit Splagcnizomai. Deze innerlijke bewogenheid is niet alleen een emotie maar het leidt ook tot actie.

Dat is trouwens ook de oorspronkelijke betekenis van het woord emotie. Emotie is afgeleid van het Latijnse woord emovere. Dat betekent van binnen naar buiten bewegen. Het gaat over de bewogenheid van het hart die uiteindelijk het hele lijf in beweging zet! Want we lezen dat de vader zijn zoon tegemoet snelde. Dit woord “snellen” kan ook vertaald worden met snel lopen of hardlopen! De bewogenheid van de vader maakte dat hij in beweging kwam. Hij wachtte niet af tot zijn zoon schuldbewust bij hem gearriveerd was maar hij holde naar hem toe! 

In dit verhaal toont Jezus de Zoon ons God de Vader. De vader die met innerlijke ontferming bewogen is en daardoor in beweging is gekomen. De komst van Jezus Christus naar de wereld toe is een beweging van Gods grenzeloze liefde en de afgelopen Pinksterdagen hebben we stilgestaan bij de uitstorting van de Geest en mogen we weten en ervaren dat God door de Heilige Geest heel dicht bij ons gekomen is en ons heeft aangeraakt met zijn bewogenheid! Zijn Geest zet ons van binnen uit in beweging, Zijn Geest heeft een beweging van liefde, ontferming en gerechtigheid op gang gebracht. 

Ik weet niet welk effect onrecht, armoede, onderdrukking op jou heeft maar op mij heeft het een tijdlang een verlammende werking gehad. Ik sloot me er voor af, het was mij te groot en ik voelde me onmachtig. Ik werd er apathisch en cynisch van. En als ik al in beweging kwam was het vooral een beweging de andere kant op.

Maar op een bepaald moment was het alsof er iemand met een takje tegen mijn hart begon te tikken…tik, tik, tik…En het doodse schild van onverschilligheid begon te breken en het licht van barmhartigheid begon te schijnen door de barsten. 

Een aantal jaren geleden ben ik onder andere door de verhalen van mannen die met een Muskathlon hadden meegedaan geraakt. De verhalen van armoede, wanhoop en onrecht raakten mij en ik kon niet meer stil blijven zitten, ik wilde in beweging komen. Ik werd  bewogen en kwam in beweging.

Ik stel me zo voor dat de Vader, de Zoon en de Heilige Geest op een bepaald moment naar mij aan het kijken waren en dat een van de drie zei: “Hij is dood, want hij beweegt helemaal niet meer, hij is dood want alle bewogenheid is verdwenen…” En dat de Geest vervolgens kleine tikjes begint uit te delen. Zachtjes doch beslist tikt Hij met een takje tegen mij aan. Hij raakt mij in hart en ziel. Om te zien of er ergens nog leven in mij zit. En ineens werd ik wakker, ik werd opgewekt en kon ik niet anders meer dan in beweging komen! 

Laat je raken door de bewogenheid van God de Vader, laat je raken door de liefde van Jezus Christus en laat je raken door de Geest van God! De Drie-enige God die zelf een en al beweging is.  Vol vreugde en leven cirkelen de Vader, Zoon en de Heilige Geest om ons heen en vullen ons met liefde en kracht!  

Wij mogen een rotsvast geloof hebben maar wij zijn geen stenen, stil en koud, wij mogen diep geworteld zijn zoals die boom uit Psalm 1 maar wij zijn geen bomen. Wij zijn mensen en God heeft ons gezegend met de gave om te bewegen! We kunnen naar elkaar toe bewegen, we kunnen in beweging komen naar onze medemensen in nood. Wij zijn mensen, wij zijn bewogen en wij bewegen! 

Moeten we daar allemaal super sportief en atletisch voor zijn? Moeten we allemaal vliegensvlug en enorm krachtig zijn? Nee dat is zeker niet noodzakelijk maar kom in beweging, kom hoe dan ook in beweging. 

Ik wil afsluiten met een quote van Martin Luther King: 

“If you can't fly then run, if you can't run then walk, if you can't walk then crawl, but whatever you do you have to keep moving forward.”

Kom ook in beweging, vanuit bewogenheid voor gerechtigheid. Laat zien dat je leeft en beweeg! 

Voor informatie over de Muskathlon ga naar www.muskathlon.com