content image

Harm Renkema 

spreker & trainer 

Vakantietijd, oase of woestijn?

De afgelopen week heb ik twee keer een studieochtend verzorgd op Camping Beloofde Land in Voorthuizen. De thema's waren Oase-tijd en Woestijn-strijd. Wat kunnen we ervaren en ontdekken tijdens onze oase momenten en wat valt er te leren tijdens ons strijden in de woestijn? Het beeld van pelgrims die onderweg zijn door het leven is een beeld dat mij al jaren sterk aanspreekt. Pelgrims onderweg door het leven, reizigers die door woestijnen trekken en God zij dank zo nu en dan oases tegenkomen. 

Een oase is voor mij een plek, een moment, een ontmoeting waarbij je even mag ervaren dat het leven goed is. Tijdens een oase moment kom je op adem, vind je rust en mag je als het ware recreëren in de pure zin van het woord. Want na een oase periode ben je weer herschapen.

Waar vind ik deze oases?

In de stille momenten terwijl ik God ontmoet in Zijn woord, op de onverwacht mooie momenten dat ik Hem zie in zijn schepping en in de ontroerende momenten waarbij ik een ander echt mag ontmoeten. 

Een woestijn is een situatie waarin je zelfs ogenschijnlijk hele dagelijkse zaken moet missen. Er zijn natuurlijk letterlijke en figuurlijke woestijnen. In de letterlijke woestijn is er schaarste aan drinken, voeding en schaduw. Ik ben zelf nooit in een echte woestijn geweest maar tijdens een Fit2Serve weekend in de bergen van Kreta heb ik wel enigzins kunnen ervaren wat dorst en uitdroging met je doen. Na een intensieve hike van een flink aantal uren door een nauwe en indrukwekkende kloof kwamen we behoorlijk dorstig en oververhit aan bij een klein strandje. Hier konden we onze watervoorraad aanvullen en even bijkomen in de schaduw van een paar bomen. Na deze welkome pauze gingen we verder. Ik had mijn waterzak van 2,5 liter gevuld. Na een klein uur wandelen in de volle zon probeerde ik nog wat water te drinken maar op een of andere manier werkte mijn drinksysteem niet meer. Ik was in de veronderstelling dat het slangetje geknikt was. Terwijl ik mijn rugzak op de grond zet en het slangetje controleer ontdek ik dat ik binnen een uur maar liefst 2,5 liter water gedronken heb... en nog had ik dorst. Op dat moment besefte ik hoezeer je in een woestijn naar water kunt verlangen. Het uur na deze ontdekking was voor mij een ware beproeving. Ik had dorst, liep in de volle zon bij een temperatuur van ruim 30 graden en had voorlopig geen water. Dit was zeker geen plezierige ervaring. Maar dit was zeker wel een leerzame ervaring. Begrippen als dorst en verlangen naar water waren ineens bijzonder realistisch. Om de moed er enigzins in te houden heb ik minstens een half uur lang "als een hert dat verlangt naar water" geneuried...

In de afgelopen weken heb ik genoten van mijn vakantie. Riemke en ik zijn een kleine twee weken in de wildernis van Schotland geweest. We hebben de West Highland Way gelopen, uiteindelijk zo'n 170 km. Zo'n tocht is ook een soort woestijnperiode. Een hele natte woestijnperiode wel te verstaan! Regelmatig vroeg ik me tijdens deze tocht af waarom een mens ervoor kiest om zo'n eind te gaan lopen met een zware rugzak op de rug. Waarom kiest een mens vrijwillig voor zo'n situatie? Is dit wel de juiste manier om je vakantie te vieren? Kom ik hierdoor wel tot rust. Al deze vragen werden 's avonds ruimschoots beantwoord als wij ons tentje ergens op een afgelegen plek hadden opgezet en bij een knapperend vuurtje genoten van de stilte en de ongekend mooie schoonheid van de Schotse Hooglanden. Overdag kon ik mezelf soms heel zielig vinden als we uren lang in de spoelende regen liepen. Wat kon ik soms balen van deze natte woestijn ervaring. De wind, de regen en de kou maakt dat je uiteindelijk alleen nog maar met jezelf bezig bent en je steeds meer terugtrekt diep verscholen in je regenponcho. Maar als dan na uren zwoegen ineens de zon doorbreekt en je natte kleren kunnen drogen is daar de zonnige variant van de oase! Wat een heerlijkheid!

Gek genoeg hebben deze 'woestijnperioden' mij geholpen oog te krijgen voor deze eenvoudige rijkdom en dit simpele geluk! De dorst op Kreta hielp mij om de rijkdom van water te herwaarderen en dankzij het natte onstuimige weer in de bergen van Schotland heb ik ervaren dat ik ook kan genieten van een paar minuten zon! 

Vandaag vroeg ik mij af wat de bedoeling van een vakantie is. Is het de bedoeling om te recreën in een oase of is het juist goed om af te zien en te zwoegen in onze zelfgekozen woestijnen? Mijn conclusie is: beide! Soms is het goed om op adem te komen en met een boeiend boek en een goed glas wijn te genieten van de welverdiende rust en soms is het heerlijk om dagen achter elkaar te zwoegen zodat je uiteindelijk weer voluit kunt genieten van een paar slokken water of een kwartiertje zon!